Według “Wykazu urzędowego nazw miejscowości w Polsce” Zebrzydów jest jedyną w kraju miejscowością o tej nazwie.
Gdy w 1973 r. powstawała gmina Marcinowice, była to największa wchodząca w jej skład wieś, liczyła wówczas 584 mieszkańców (Marcinowice liczyły wtedy 516 mieszkańców). Do 1945 r. Zebrzydów nosił niemiecką nazwę Seiferdau.
Zebrzydów leży na Równinie Świdnickiej u stóp Masywu Ślęży ok.3 km na wschód od Marcinowic na wysokości ok. 200 m n.p.m. Najwyższe wzniesienie w rejonie wsi sięga 236 m. Widoczne są tam ślady średniowiecznego grodziska.
Wieś, jedna z najstarszych w rejonie, zbudowana została, podobnie jak grodzisko, nad rzeką Czarną Wodą, której źródła wypływają z Gór Kiełczyńskich, stanowiących zachodni kraniec Masywu Ślęży.
Pierwsza wzmianka o Zebrzydowie pochodzi z 1193 r. i zamieszczona została w “Kodeksie dyplomatycznym Śląska”. Mówi ona o tym, że wieś należała wówczas do klasztoru Najświętszej Marii Panny Wrocławiu.
Z tego samego dzieła pochodzi informacja, że lokacja wsi na prawie niemieckim nastąpiła w 1221 roku.
W XVI w., jak wynika ze ?Spisu ilości chłopów i łanów we wsiach Księstwa Świdnickiego” M. Treblina z dnia 25 VII 1576 r., wieś należała do opata klasztoru na Piasku we Wrocławiu i liczyła 26 chłopów, 35 łanów i 6 prętów.
Wieś posiada kościół. Pochodzi on sprzed 1250 r. Został wzniesiony z kamienia łamanego, pochodzącego z okolicznych kamieniołomów. Pierwotny budynek w stylu gotyckim, uzyskał potem renesansowe dobudówki w XVI w.
Wielokrotnie był w swej długiej historii przebudowywany i remontowany i odnawiany. Obecnie jest to kościół jednonawowy, z prostokątnym prezbiterium nakrytym dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, zwieńczony ośmioboczną sygnaturką na dwuspadowym dachu nawy. W latach siedemdziesiątych został otynkowany, przeprowadzono konserwację zabytkowych figur i ołtarza. We wnętrzu znajduje się barokowy ołtarz główny pochodzący z XVIII w. oraz cztery gotyckie rzeźby Madonny. Dwa ołtarze boczne z XIX w.; dzwon, lichtarze cynowe i drewniane pochodzą z XVIII w. Portal i chrzcielnica wykonane zostały z piaskowca w stylu gotyckim – z XV w. Kościół w Zebrzydowie jest kościołem filialnym należącym do parafii św. Katarzyny w Mysłakowie.
Zebrzydowska świątynia posiada bogatą historię związaną z patronami tego miejsca kultu. Początkowo patronem kościoła był św. Mikołaj – do połowy XVII wieku, następnie św. Jadwiga Śląska do 1945, obecnie Matka Boska Szkaplerzna.
Zabytkowy charakter ma również budynek mieszkalny nr 2, który jest pozostałością dawnego zespołu dworskiego i jego oficyny. Dawne czasy pamiętają też stara lipa nad Młynówką i wiąz, liczące po 3,5 metra obwodu i będące pomnikami przyrody.
Ochroną konserwatorską objęte są także 2 cmentarze (cmentarz i miejsce pocmentarne) oraz 2 łacińskie krzyże pokutne wmurowane w mur cmentarny.
Liczba ludności wsi na przestrzeni ostatniego wieku przedstawiała się następująco:
– 1900 – 599 mieszkańców
– 1942 – 583 mieszkańców
– 2002 – 533 mieszkańców
Dysponując wysokiej klasy użytkami rolnymi Zebrzydów był i jest wsią rolniczą. W latach powojennych istniało tu Państwowe Gospodarstwo Rolne.Obecnie jest tu kilkanaście indywidualnych gospodarstw rolnych.
W Zebrzydowie działają dwa sklepy, prywatny zakład kamieniarski, istnieje remiza Ochotniczej Staży Pożarnej.
Zobacz zdjęcia na mojemiasto.swidnica.pl
Informacje zaczerpnięto z książki “Historia gminy Marcinowice”